Бир күнү Сулайман ала́йхи саллам пайгамбар кумурскадан бир жылдык керектеген азыгынын көлөмүн сурайт.
Кумурска «буудайдын бир данын керектейм» деп жооп берет.
Кумурска берген жооп туура же туура эмес экенин текшерүү үчүн аны бир шишенин ичине салат. Жанына да бир дан салып, шишенин оозун аба кире тургандай кылып жабат. Бир жыл да өтөт. Шишени ачып караса, ошол дандын жарымын гана жеген болот. Сулайман ала́йхи саллам таң калат. «Эмне үчүн жеген жок?» деген суроо туулат. Кумурсадан сураганда: Сенден мурда менин ырыскымды Аллах берүүчү. Мен ага ишенип, дандын баарын жечүмүн. Себеби, ал мени эч качан унутпайт жана менден жүз буруп кетпейт. Ал эми сен мени камкордугуңа алгандан баштап «бул көр пенде» деп сага толук ишене алган жокмун.
Кумурска берген жооп туура же туура эмес экенин текшерүү үчүн аны бир шишенин ичине салат. Жанына да бир дан салып, шишенин оозун аба кире тургандай кылып жабат. Бир жыл да өтөт. Шишени ачып караса, ошол дандын жарымын гана жеген болот. Сулайман ала́йхи саллам таң калат. «Эмне үчүн жеген жок?» деген суроо туулат. Кумурсадан сураганда: Сенден мурда менин ырыскымды Аллах берүүчү. Мен ага ишенип, дандын баарын жечүмүн. Себеби, ал мени эч качан унутпайт жана менден жүз буруп кетпейт. Ал эми сен мени камкордугуңа алгандан баштап «бул көр пенде» деп сага толук ишене алган жокмун.
Ошон үчүн мага берилген дандын жарымын гана жедим. Жарымын болсо кийинки жылга калтырдым.
Жараткан эч кимди пенденин колун каратып, ага муктаж болуудан сактасын! Өзүбүз эмгек кылып, ыпыскыбызды адалдан таап жейли!
