Халиф экенинде Азирети Умарга меккелик бир досу учурашканы келиптир. Кечке жуук маал экен. Азирети Умар уйундо бир мамлекеттик иш менен алпурушуп отуруптур.
Досун урматтап тосуп, бир аз кутуп отура турушун отунот. Иштери буткон сон, куйуп турган чыракты очуруп, башка бир чыракты жандырат. Келген досу тан калып себебин сураганда, Азирети Умар мындай деп жооп бериптир:
“Мен очургон чырактагы май казынага тиешелуу мулк. Мамлекеттин жана элдин иши учун пайдаланганда гана мен учун адал болот. Сен болсо, менин досумсун, экообуздун маегибиз озумдук иш. Ушу экинчи чырактын майын оз акчам менен сатып алгам. Мамлекеттин мулку озумдук иштерде колдонулса, жарык эмес эле карангылык жана уят чачат”.
